Rozdział 18

Noc to najgorsze co może teraz być. Jeden koszmarny sen, który śni mi się ciągle. Jestem w nim w samochodzie, kiedy nagle wjeżdża we mnie inny samochód, a potem słowa: „To wszystko przez ciebie”. Każdego dnia powoli opuszcza mnie wiara, że Loczek wyzdrowieje. Każdego dnia spływają kolejne łzy po moim policzku. Każdego dnia powoli spływają kolejne krople krwi  po moim ręku. Ten wypadek wykańcza mnie powoli. Wykańcza mnie dzień po dniu. To wszystko nie daje mi żyć. Kolejne zdanie w pamiętniku: „Ta pamiętna data… To pamiętne miejsce … To tak bardzo boli… Rani moje serce…”.  Jeśli w ogóle da się je jeszcze ranić. Chciałabym, żeby moja siostra żyła. Ona na pewno wiedziałaby co zrobić. Umiałaby mnie pocieszyć. Pamiętam jak jeszcze żyła. Zawsze jak byłam smutna pocieszałam i zawsze jej się to udawało. Dlaczego Emily musiała umrzeć? Dlaczego nikt nie umie dodać mi wiary, że jutro będzie lepiej? Co ja mówię, przecież nie istnieje coś takiego jak lepsze jutro. To tylko jedna wielka ściema, w którą wierzą idioci. Jakby coś takiego istniało to każdy mój dzień nie byłby gorszy od poprzedniego. Gdyby to istniało to z każdym dniem nie przybywałoby smutku, łez, bólu, cierpienia i ran. Gdyby to istniało to Harry byłby teraz ze mną, a nie leżał w szpitalu.  Gdyby lepsze jutro istniało to nie przybywałoby w moim pamiętniku zdań o smutku, łzach, bólu i cierpieniu z każdym kolejnym dniem. Każdy mój dzień jest szary i pełny łez i smutku, bo nie umiem cieszyć się już życiem.

Oczami Gabriela

----------------------------------------------------

Harry leży w szpitalu i nie mam go przy Pauli, więc trzeba to wykorzystać i rozkochać ją w sobie. Trzeba dodać jej wiary, że lepsze jutro istnieje, która pewnie już ją dawno opuściła.  Musze wykorzystać to, że ukochany Pauli leży w szpitalu i może umrzeć. To jedyna taka szansa i muszę ją wykorzystać. Jeśli ją zmarnuję, zmarnuję też moją szansę na lepsze jutro. Co ja wygaduję? Raczej na lepsze życie z kimś kogo kocham. Lucy była dla mnie tylko niewinną zabawą. Była dla mnie rozrywką, ale nigdy nie pomyślałbym, że dzięki niej poznam Paulę, dziewczynę, która zmieni całe moje życie.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Jest 18 rozdział. Sorry, że taki krótki. Według mnie jest do bani i mi nie wyszedł, ale musiałam go opublikować, ponieważ bez tego rozdziału następny nie miałby żadnego sensu.