Rozdział 1

-Paula szybciej! Spóźnimy się na autobus!

-Już schodzę!- choć tak naprawdę nie chce mi się wracać do szkoły. Każdy dzień w niej spędzony to koszmar. Ciągle mnie wyśmiewają, ale na szczęście już się do tego przyzwyczaiłam i już mnie to tak nie rani. Prawdę mówiąc mam tylko jedną prawdziwą  koleżankę- Lucy. Jeszcze nigdy się na niej nie zawiodłam . Była ze mną w najtrudniejszych dla mnie chwilach w moim życiu. Ona jedyna wie co przeszłam. Znamy się od najmłodszych lat. Razem się wychowałyśmy. Kiedy zeszłam na dół Lucy powiedziała, a raczej krzyknęła:

-Za pięć minut odjeżdża nasz autobus! Szybko nie mamy czasu!- jak najszybciej umiałyśmy pobiegłyśmy na przystanek, ale niestety spóźniłyśmy się:

-No po prostu ekstra. Co my teraz mamy zrobić?

-Pobiegniemy.

-Czy ty oszalałaś? Szkoła jest 4 km drogi stąd.

-Jeśli policzysz skróty to wyjdzie 3.

-No ok, ale mam jeden warunek.

-Jaki?

-Ścigamy się.

-OK!- i szybko pobiegłam przed siebie. Sama przyznaje, że taki pomysł z mojej strony. Zawsze byłam raczej spokojna i nie robiłam problemów. Nim się obejrzałam byłyśmy pod szkołą:
-Jaki czas?-  powiedziałam cała zdyszana.

-15 minut według mnie nieźle nam poszło.

-Nieźle to mało powiedziane.

-No. Szybko do klasy.

-Lucy o kto był pierwszy?
-Nie wiem. Myślę, że obie byłyśmy.

-Masz rację-kiedy to powiedziałam byłyśmy już pod klasą. Kiedy weszłam nie wierzyłam własnym oczą. Na środku sali, a tak właściwie pod tablicą stali chłopcy z One Direction. Nie jestem jakąś ich wielką fanką, ale po prostu mnie to zdziwiło:

-Dzień dobry. Przepraszamy za spóźnienie.

-Dzień dobry. Co się stało, że się spóźniłyście?- zapytała nasza wychowawczyni. Pani Hannah była najmilszą nauczycielką z całej szkole i zawsze nas rozumie:
-Uciekł nam autobus i musiałyśmy biec.

-To kujony umieją biegać?

-Raczej kosmitki.

-Chłopcy uspokójcie się. Paula mogę cię o coś prosić?

-Tak. Oczywiście.

-Mogłabyś się zająć chłopakami z One Direction? Trzeba im pokazać co, gdzie i jak.

-Nie ma problemu. 

Oczami Lucy
-------------------------

-Debil jeden.

-Lucy o co ci znowu chodzi?

-Raczej o kogo.

-No to o kogo?

-O Gabriela i tą jego mordę nie wyparzoną.

-Może mi wyjaśnić o co ci chodzi, bo nie rozumiem.

-O ten jego komentarz na twój temat.

-Lucy mnie to już nie rani. Przyzwyczaiłam się.

-Paula tylko, że on mi obiecał, że nie będzie cię wyśmiewał-w tej chwili zadzwonił dzwonek. Byłam jeszcze bardziej wściekła na Gabriela, bo jak tylko zadzwonił dzwonek wybiegł jak najszybciej z klasy ze swoją bandą idiotów- Widzisz jak on się zachowuje?

-O co ci znowu chodzi?

-Wybiegł szybko z klasy tylko, dlatego że się mnie boi.

-Nie przesadzasz troszeczkę?

-Paula tylko, że to prawda. Złamał obietnice i teraz się boi konsekwencji.

-To idź z nim porozmawiaj, a nie osądzasz do niesprawiedliwie.

-I tak zrobię pójdę do niego i powiem co o nim myślę.

Oczami Pauli

-----------------------------------------------

-Ale nie o to mi chodziło- wątpię, żeby to usłyszała, bo jak najszybciej wybiegła z klasy. W tej chwili mam jednak ważniejsze sprawy na głowie niż związek  Lucy i Gabriela.

Oczami Lucy

----------------------------------------------

Gdzie on jest? Nie wiem co mu zrobię jak go znajdę:

-Paula nie widziałaś go?

-Lucy nie widzisz, że jestem zajęta?

-Mam to gdzieś. Muszę znaleźć  tego chama.

-Zaraz będzie lekcja. Masz może jakieś 2 minuty.

-A nawet więcej.

-Nie rozumiem.

-Teraz będzie w-f.

-Sorry zapomniałam.

-To wiesz gdzie jest?

-Na trawniku.

-Sam czy z idiotami?

-Niestety z idiotami.

-To chyba nawet i lepiej.

-Dlaczego?

-Bo tak ta banda idiotów, bo inaczej ich nazwać nie można, nauczy się, że ze mną się nie zadziera. Dobra ja już muszę iść- iść raczej biec.  Nie mam chwili do stracenia. Super wreszcie go znalazłam:

-Gabriel!

-Hej kotku!

-Kotku! Kotku! Już ty tak do mnie nie mów!

-Lucy, słonko co się stało?

-Mam do ciebie jedno pytanie.

-Tak?

-Gabriel co ci kurwa odwala?

-Nie wiem o co ci chodzi.

-To już nie pamiętasz?

-Czego?

-Naprawdę nie pamiętasz co mi ostatnio obiecałeś?

-Tylko, że ja ci nic nie obiecywałem.

-A już rozumiem ty po prostu nie chcesz się przyznać przy kolegach.

-Kobieto powiedz o co ci kurwa chodzi?

-O to,  że obiecałeś mi, że już nigdy nie wyzwiesz Pauli. To wszystko co miałam do powiedzenia- jak najszybciej chciałam się stamtąd ulotnić, ale niestety ktoś mi tego nie chciał ułatwić:

-Lucy!

-Co?!- po co ja się wtedy odwróciłam, on to wykorzystał i mnie pocałował, a wtedy już nie wytrzymałam i dałam mu w mordę.